.png)
De Standaard schetst vandaag een onthutsend, voor veel Brusselaars bekend, beeld van het drugsgebruik in de Brusselse metro. En het blijft niet bij de metro alleen. De drugsepidemie neemt ongeziene proporties aan, het aantal verslaafden stijgt sterk in de stad. De Brusselse regering verwacht veel van de nieuwe opvang- en gebruiksruimte voor verslaafden aan Tour & Taxis, maar die zal er pas zijn in 2026. Dat is voor cd&v Brussel too little, too late. Deze epidemie een halt toe roepen vraagt een onmiddellijke en gecoördineerde aanpak vanuit de Gewestelijke Veiligheidsraad.
“Dit is al lang geen veiligheidscrisis meer alleen: dit gaat om een gezondheidscrisis die hele generaties dreigt te besmetten. Elke dag dat we wachten om een versnelling hoger te schakelen, zal het aantal mensen met een verslavingsproblematiek verder toenemen. Toch zien we dat het Brussels Gewest alweer uitblinkt in passiviteit: minister Van den Brandt wijst meteen naar de verantwoordelijkheid van de federale regering en vergeet daarbij dat het Brussels Gewest nu al stappen kan zetten. We zien een Brusselse regering die dezelfde fouten maakt als tijdens de coronacrisis of bij de problemen in het Zuidstation: een afwezige overheid die het nalaat om met daadkracht en overtuiging de coördinatie op zich te nemen. Vraag niet wat de federale overheid kan doen voor Brussel, maar vraag u af wat Brussel hier en nu zelf kan en moet doen. Het Brussels Gewest moet nu een crisisbeheer opstarten en deze problematiek vanuit de overheid én met het middenveld, over niveaus en muurtjes heen, aan te pakken. Whatever it takes”, stelt Vlaams minister van Brussel Benjamin Dalle.
Concreet vraagt cd&v Brussel dat Minister-President Rudi Vervoort, verantwoordelijk voor het preventie- en veiligheidsbeleid, en de twee ministers van Welzijn en Gezondheid Alain Maron en Elke Van den Brandt de Gewestelijke Veiligheidsraad bij elkaar roepen en dat er daar een gecoördineerde crisisaanpak wordt uitgewerkt. Daarbij moeten ook de relevante andere overheden uitgenodigd worden, in het bijzonder de federale ministers van Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid en de gemeenschapsministers bevoegd voor Welzijn. Deze drugsepidemie is een complex probleem die inderdaad de inzet vraagt van zo goed als alle overheden. Maar als coördinerende overheid moet Brussel het eerste vertrekpunt zijn om het probleem te benoemen en de wil te tonen het aan te pakken, concrete afspraken te maken en stappen te zetten.
“Deze drugsepidemie neemt ongeziene proporties aan. Intussen krijgen we signalen van organisaties en buurtcomités dat het vanuit de Brusselse overheid te vaak stil blijft. Onlangs heeft Minister-President Vervoort nog een belangrijk overleg met de 40 wijkcomités sine die uitgesteld. Dat is onbegrijpelijk, nu het alle hens aan dek is om het groeiende drugsgebruik af te remmen. Een aanpak die buurten terug veilig maakt en drugsgebruikers beter begeleidt, moeten daarbij hand in hand gaan.”, aldus Brussels parlementslid Bianca Debaets.
cd&v Brussel ziet alvast volgende tien pijlers die in zo’n gecoördineerd en geïntegreerd plan centraal moeten staan.
Inzetten op preventie en voorlichting om drugsgebruik te voorkomen en waarbij de brede Brusselse samenleving betrokken wordt.
Behandeling, herstel en rehabilitatie versterken met het oog op het bieden van toegankelijke en effectieve behandeling voor mensen met een verslaving.
Versterken van de sociale diensten om de toegang tot medische en psychologische zorg alsook sociale assistentie en bijstand aan personen voor mensen in risicogroepen te verbeteren. Het voorziene opvangcentrum aan Tour & Taxis telt slechts 38 plaatsen terwijl er in de Brusselse metro alleen al zo’n 700 mensen verblijven, vaak met zware verslavingsproblematiek. Er moet een extra focus komen op residentiële behandelingen. Ook de datum van 2026 baart zorgen: er is op korte termijn meer capaciteit nodig. Zet meer mobiele teams in op de Brusselse straten die personen met een verslavingsproblematiek kunnen opzoeken op straat. Zorg dat bij politie-interventies naar aanleiding van een probleem met een persoon die verslaafd lijkt of geestelijk verward, steeds een medisch geschoolde specialist mee komt. Zorg ook voor voldoende ondersteuning van kleinschalige initiatieven die aan de slag gaan met de doelgroep. Elke persoon die hierdoor er in slaagt een leven opnieuw in handen te nemen, is iemand die geholpen is (en anders niet geholpen zou zijn).
Massaal inzetten op betaalbaar wonen, maar ook alle mogelijkheden voor kwaliteitsvolle alternatieve woonvormen (tiny houses, woonboxen, modulaire woningen, omvormen van kantoorruimte, SVK, sociale huur …) met hoogdringendheid inzetten. Dat is de enige manier om, gecombineerd met verslavingszorg, echt vooruitgang te boeken. In een meerjarenplan voor bijkomende betaalbare woningen moeten we, zoals in Vlaanderen kan, een percentage van de toewijzingen kunnen voorbehouden om echt werk te maken van Housing First en behandeling van mensen met verslavings- en of psychische problemen, zowel om hen een waardig leven te geven als om de ontegensprekelijke overlast in de stad tegen te gaan.”
Extra sociaal-economische interventies plannen om de onderliggende oorzaken die bijdragen aan drugsgebruik aan te pakken, zoals het begeleiden van en onderdak bieden aan dak- en thuislozen, het aanpakken van de huisvestingscrisis, investeren in openbare basisvoorzieningen zoals toegankelijke openbare toiletten en het bieden van bestaanszekerheid aan mensen in een kwetsbare positie. Housing First is cruciaal in het begeleiden van mensen met een verslavingsproblematiek. Housing First initiatieven zoals Skaeve Huse kunnen mee deel zijn van de oplossing.
Versnellen van de wijkontwikkelingsplannen en -initiatieven opdat de levenskwaliteit van de wijken waar de drugsgerelateerde criminaliteit de bovenhand dreigt te halen algemeen verbetert.
Verhogen van de handhaving rond drugscriminaliteit waarbij de focus ligt op extra inspanningen om de drugshandel en -productie aan te pakken. Voor de drugsgebruiker moet de focus liggen op rehabilitatie en preventie.
Verhogen van de handhaving rond verslechterde netheid en algemene criminaliteit, voor een deel het gevolg van de drugscriminaliteit, met een bijzondere focus op aandachtswijken (Brabantwijk, Kuregem, Zuid, …) en stationsomgevingen.
Onderzoek en monitoring uitbreiden zodat de oorzaken, trends en effectieve interventies in drugsgebruik voortdurend opgevolgd worden.
Gecoördineerde inzet van de actoren op het terrein zodat de institutionele, maatschappelijke, politionele en justitiële actoren op elkaar afgestemd zijn.