.png)
In Rotterdam zijn stadmariniers al 15 jaar in het straatbeeld te zien, en ook Brussel denkt er nu aan om deze 'superambtenaren', die hardnekkige veiligheidsproblemen in bepaalde buurten oplossen, in te zetten. Staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) was gisteren alvast enthousiast. "Stadsmariniers zijn in Rotterdam het oog en oor in de wijk. Zulke mensen willen we ook in Brussel inzetten."
Rotterdam en Brussel zijn steden die in verschillende opzichten op mekaar lijken. Zo zijn ze beiden multicultureel en hebben ze te maken met dealers, daklozen en een hoog onveiligheidsgevoel. Sinds de stadsmariniers in Rotterdam in 2002 eerst tijdelijk en daarna definitief ingevoerd werden, is de havenstad helemaal opgefleurd. "Verschillende wijken in de stad, zoals het Oude Westen, zijn enorm veranderd op 15 jaar. Uiteraard is dat het werk van een consistent veiligheidsprogramma, maar de stadsmariniers hebben daarbij ook hun steentje bijgedragen", aldus stadsmarinier Rien van der Steenoven. De voormalige politieagent werd in 2009 stadsmarinier en is sindsdien verantwoordelijk voor drie verschillende wijken rond de stationsbuurt.
Scheidingslijn
"De term marinier is nogal oorlogszuchtig, maar de marinier bevond zich op de scheidingslijn tussen land en water. De stadsmarinier bevindt zich ook op een scheidingslijn, maar dan die van de staat en de straat. Tussen die twee posities moeten wij schakelen. We zijn eigenlijk ambtenaren die met hun voeten in de klei staan. We zijn onafhankelijk, maar staan dicht bij de burgemeester. Stadsmarinier zijn, is ook niet voor iedereen weggelegd, terwijl de meesten wel een verschillende achtergrond hebben. Ik was politieagent, maar andere collega's hebben bijvoorbeeld gewerkt op het ministerie van Binnenlandse Zaken of waren actief in het leger. We werken altijd op basis van vertrouwen met de mensen uit de wijk en komen onze afspraken ook steeds na. We doen er uiteraard alles aan om de mensen zoveel mogelijk te helpen."
Kansen voor jongeren
Via de stadsmarinier raakt ook de koffiezaak 'Heilige Boontjes' aan haar subsidies. De zaak, waar personen werken die in het verleden met het gerecht in aanraking kwamen, of geen kansen op de arbeidsmarkt kregen, is in 2015 ontstaan. "Een twintigtal jongeren kunnen hier op jaarlijks aan de slag", aldus coördinator Özge Kizilgoz. "Na deze 'stage' verzekeren we voor hen ook een toekomst in de arbeiderssector. Zo hebben er zich al een vijftigtal bedrijven aangesloten die zich engageren om op regelmatige basis een job aan te bieden."
Bianca Debaets wil de stadmariniers binnen enkele jaren ook in Brussel inzetten en zet het onderwerp dan ook op het programma voor de komende verkiezingen. "In Brussel zou ik de stadsmarinier in het hele gewest willen inzetten en hen onder de bevoegdheid van de minister-president plaatsen. De sociale cohesie die in Rotterdam heerst, zou ik ook in Brussel willen terugzien. Met het inzetten van stadsmariniers wil ik het dealen op straat terugdringen en moet het daklozenprobleem ook verder aangepakt worden. We moeten een aanklampend beleid voeren totdat het probleem opgelost geraakt." Debaets kende het begrip stadsmarinier al enkele jaren, maar ziet het nu pas als een opportuniteit. "We mogen initiatieven niet zomaar klakkeloos overnemen, maar moeten ook zien of ze werken. Ik kom al twintig jaar in Rotterdam en heb de stad zien evolueren. Daarom dat mijn interesse voor de stadsmariniers is aangewakkerd."
